خاطرات...

             زندگی را شاد با يد ديد

     و با آن زندگی با يد كرد

  با دل قرار گزاردیم که بعداز این  

   بگوييم  و ببو ييم  و ببوسيم !!!

          اما نمك  نريزيم  و آبرو  ...

   كه آبروی چون آب جوی است

          كه اگر رود باز نيا يد

     باری دل تنگی دارم دراین 

            حوالی غروب   

         ولی دلگشا نمی یابم

  سخن ازگل به ميان آمد 

   گفتم : من هم  گلی دارم

    گفتند : گل  تو بو ندارد .

   گفتم :  نا محرمان بویش  نشنوند

    گفتند :  تو ديوانه ای   

    گفتم : این اول شرط عشق است  .

   القصه : سخن دراز شد ودل بی قرار  

       پس لب از سخن بردا شتم 

         و دل به دلدار دادم

              تا بعد...

رند خرابات نشين ...

   

                یاد باد ..                 

   يادباد آنكه خرابات  نشين بودم و مست

 

    و  آنچه در مسجد م امروز نبود آنجا بود ...

 

 

وقتی اشكهايم بر روی زمين ريخت

تو هرگز نديدی كه چگونه می گريم .

 تو دلم را با بی كسی تنها گذاشتی

 و چشمانم را به انتظار نگاهت گريان رها كردي...

آتش در دل ....

آتش در دل 

يك شب آتش در نيستاني فتاد...

سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد

 

شعله تا سر گرم کار خویش شد 

هر نیی شمع مزار خویش شد 

 

نی به آتش گفت این آشوب چیست

مر تورا زین سوختن مطلوب چیست

 

گفت آتش بی سبب نفروختم

دعوی بی معنیت را سوختم

 

زان که می گفتی نی ام با صد نمود

همچنان در بند خود بودی که بود ...

 

مردرادردی اگر باشد خوش است

درد بی دردی علاجش آتش است

             علاجش آتش است...

تو را دوست دارم

تو را دوست دارم
تو را با هر عبور عاشقانه به سمت کوی دلها دوست دارم

تو را مانند آوازی پر از شور به روی باغ لبها دوست دارم

برای طاق ابروی کمندت تو را تا طاق کسری دوست دارم

تو را ای غائب پیوسته حاضر تو را هر لحظه هرجا دوست دارم

یک سال گذشت ...

>به بهانه ی یکساله شدن وبلاگ <

 زندگي  سيبی ست  بايد آن را با  پوست  نيش  زد  و خورد 

 

از كودكی تا بحا ل ایّام  متفاوتی را سپری كردم

 ولی هيچكدام به اهميت و شيرينی این روزها نیست 

چه خطا ها كه نكردم       چه خون دلها كه نخوردم    

اما اكنون با تمام وجود   می گويم  :

 

   هنوز خون عشق در رگهای من جاريست 

آن روز كه او را می پرستيدم روز شيرينی بود

 و اين لحظه كه دل از او بر می دارم

هم شيرين است  !!! 

چرا گذشته ها هميشه شيرين است  ؟؟؟          

نمی دانم  امّا قلبم  با همين ها  می تپد         

به هر حال فصل نو  فكر نو و قلب نو می خواهد

    

با  قلبی پاك  و  دلی آرام  و  سری بلند 

   بسوی  تو   می آيم

مرا  بپذير  و با اين  پذيرش 

اميدی  نو  در  وجود  من  بيآفرين

كه تا هميشه با تو باشم  

و بعد  از خدای تو را  بپرستم   

مرا  بپذير و  خراب ترين  رند  جهان  را

 در  خودت   بميران  ای   ع ش ق  ....

زنده بمان ای ع ش ق

 

   سلام   عشق   را  زيباترين  نشانه ی  زنده بودن 

 و     كلام   عشق  را  گوياترين  واژه ی  زندگی  دانستن 

      تنها  در  چشمان  تو  می توان  تمنا  كرد  

 بگذار  تا  بگويم كه برای  يك  لحظه تماشای  

گل   رخسارت    

چه  شب   و روز هايی  كه  در  انتظارم  

   جذبه ی عشق مرا   تنها در وجود تو بايد جستجو كرد 

  چرا كه : 

   عشق  از معشوق  اول  سر  زند  

    تا به عاشق جلوه ی  ديگر كند  

  روز گار  بار سنگينی  بردوشم  گذارده است  

    احساس می كنم كه صبر وتوانم ازكف می رود 

  دراين زمانه  که همه  چيز  رنگ ريا  گرفته 

   و  علاقه  های  پاك   ميل  به سردی  دارد  

       تنها آرزويم  

     جاودانگی  اين  عشق  پاك است  در  سينه ام

      زنده بمان    ای   ع ش ق  ....

 

مادر جان روزت مبارک

 

مادر ای شبنم پاک ‌!  ای باغبان  گلشن وجو د

 

     ای برتر از  و رای ا نديشه 

     ای   بی نهايت  عشق  

         من تو را  دوست دارم      

 

سپیدی موهایت٫  لرزانی دستانت٫  زردی رخسارت 

برای من٫    فدای من ٫  به عشق  من            

و به اميد  من شد.                   

آری  مادر  عزيز!  

من تا هستم شكر گزار تو ام و خاك پای تو  

ای كه  بهشت  هم  به پايت  بوسه  زنانست  

مادرم  من تو  را دوست  دارم

  ¤¤¤¤¤¤¤¤    

ماد ر تو خدای  مهربانی   استی 

سوگند  كه عشق آسمانی استی 

در خلوت  انس ما تو  ای روح نسیم 

شمعی   و  فروغ  جاودانی استی

 

روز نو ...

 

 الا ای باغبان بر بام فيروز    تماشا كن هلال ماه نوروز 

 

    يكبار ديگر خورشيد ربيع از مشرق بوستان طلوع كرد  

                           و قا صد ك  بهار

           با خورجيني پر از گل و سبزه از راه رسيد

                  و همگام با اين تولد سبز

               بهاری نوين از زندگي شكوفا شد .

 

       آری خزان با همه ی سردی و افسردگی 

       در واپسين دقايق حيات شبانه از باغ  گريخت

     و درفش سبز سرو اين يگانه مظهر جاودانگی بهار

      مستقبل ورود پيروز مندانه ی فروردين گرديد .

 

   حقا كه اين همه زيبايي و لذت را به زبان نتوان ستود

  و چه  خوشتر كه از دريچه ی چشم  صفا ي قدومش  را

                            بوسه بزنيم ...

 

  در چشم من انتظار باران زيباست    

                  آهنگ ترانه ی بهاران زيباست

     بلبل به لبان گل  بزد  بوسه  و گفت 

               نوروز همه اميدواران زيباست !

 

      

افسون غروب .......

 

    هنگام غروب وقتیكه تنها و غمگين نظاره گر

افول روشنایی ها می شوم .

 

  دل تنگم را به پهنای افق می گشایم

و مرغ عشق راپرواز مي دهم اما :

 

            تنها و تنها  آشيا ن  اين  مرغ حيران  دل تو ست

    چشمان  گريان  و پا ها ی  لرزانم  فقط تو را می جويند

           لحظه ای كه   به انتظار  ديدن   ماه رخسارت

     با يك دنيا  شور و التهاب  و احسا س مقابل  تو قرارمي گيرم 

و محو  تماشا ی گل بی خارت مي ما نم 

               حكايت  سنگ  و شيشه  نيست 

                        روايت  زيبا ترين واژه ی عا لم  است  ..

          آری عزیز جانم  :  رسم  عاشقی چنين است 

             پس تو  هم دركم نما كه بی تو در اين جا  چه می كشم  .

 

         شبی روی تو در خواب آمد و رفت 

             دلم   گفت لحظه ای  ناب   آمد و رفت 

      ولی  غافل  که  آن  شور    تماشا 

            سرابی  بود  و چون  آب  آمد و رفت  ...

 

 

 

 

یاد آن شب ها ...

 

شبی  در كوی بد نامان  نگارم را صدا كردم

                ندانستم بر اين  سودا چه غوغايی بپا كردم

 

من از خامی طمع بردم  وليكن های و هوی  دل

                   مرا نگذاشت تا گويم چه در آن ماجرا كردم

 

نسيم  عشق را ديدم   ملايم مي وزد اما 

                      نفهمیدم در آن طوفان وجودم را فنا کردم 

 

  اگر آن بی وفا خود را خراب اين و آن  مي كرد 

                خدا داند كه بر عشقش  من عاشق  وفا  كردم

 

هنوز از ياد آن شب ها  نمی خوابم  پريشانم 

                  كه آن  سودای  باطل را چرا كردم چرا كردم 

 

رگ  غيرت مگر جوشد  كه اسباب پشيمانيی

         به  چشم هر كسی آيد چو من خود ديده  وا كردم

 

عنان عشق سر كش را  به رام  عقل  خود گردان 

         كه من چون رند سر مستی  عنانش را   رها كردم

دولت دی !!! سرایش در تاریخ : 17 /10 /72

 

گلهای  بهاری  را در دست خزان ديدم

                                      يعنی همه سوی از آن صد رنگ  و نشان ديدم

بلبل به چمن نالان از غصه ی دلداران 

                                          پروانه ی عاشق را بی توش و توان ديدم

ای فصل غم و حسرت كی قصد سفر داري ؟ !

                                      كاندر قدمت خون ها از ديده روان ديدم

آن سبزی و دلگرمی    اين زردی و دل سردی

                                          افسرد گی دل را از لطف خزان ديدم 

  ديگر  نروم در باغ تا دولت دی باقيست 

                                              چون بلبل غمگين را بر بسته دهان ديدم

ساقی  ز خزان بگذر يكدم به زمان بنگر 

                                              كايام جوانی را چو ن  باد وزان  ديدم 

 

زندگییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی چییسسسسسسسسسست ؟

 

زند گی  چيست   ؟ ؟        رياضيات !!!

 

      خو بی  را   جمع   كنيد  !

 

       بد ی    را  تفريق   كنيد  !

 

      شاد ی  را ضرب   كنيد  !

 

       غم   را  تقسيم   كنيد  ! 

 

       ا ز نفرت  جذ ر  بگير يد   !

 

        و  محبت  را  به  توان  برسا نيد  !

 

                 به  توان  صد ... هزا ر ...  نه  ....

 

       آنقدر مهربان باشيد 

    

  تا     نا مهربا نی ها

 

را احسا س  نكنيد  ! 

 

 آنقدر زيبا بين باشيد تا عيب ها را نبينيد!

 

آ نقدر دريا دل باشيد   تا  از  آيند ه نترسيد !

 

آنقدر بزرگ با شيد تا  خشمگين نشو يد  !

 

 آنقدر در فكر اصلاح خو د باشيد تا

 

    فرصتی برا ی انتقاد ا ز ديگران نيابيد !

((( د و س ت ت د ا ر م )))

 

با تو بودنم هوس است ...