گلهای  بهاری  را در دست خزان ديدم

                                      يعنی همه سوی از آن صد رنگ  و نشان ديدم

بلبل به چمن نالان از غصه ی دلداران 

                                          پروانه ی عاشق را بی توش و توان ديدم

ای فصل غم و حسرت كی قصد سفر داري ؟ !

                                      كاندر قدمت خون ها از ديده روان ديدم

آن سبزی و دلگرمی    اين زردی و دل سردی

                                          افسرد گی دل را از لطف خزان ديدم 

  ديگر  نروم در باغ تا دولت دی باقيست 

                                              چون بلبل غمگين را بر بسته دهان ديدم

ساقی  ز خزان بگذر يكدم به زمان بنگر 

                                              كايام جوانی را چو ن  باد وزان  ديدم