باری به هوای نشستن در باغ و تماشای بوستان 

 

  چنان از خود غافل شديم كه صدای پای نسيم

 

 رااحساس نكرديم واز شميم عطردلارای

 

 تو محروم گشتيم

 

آری:به هوای ديگری نشستن راتجربه كرديم 

 

 و  برای هميشه هواداری تو رابر گزيديم

 

اكنون به بهانه ی تو همه جا برويم

 

و همه را بگوييم که

 

من هوای بهاررااز بوی تواحساس مي كنم

 

من به بهانه ی تو می گو يم كه عاشقم .

 

 مرا تنها مگذار و در قلب خسته ی من

 

 چراغ عشق رافروزان بدار و بگو كه تو هم

 

مرادوست خواهی داشت

 

 ای  ع ش ق